خواهند کرد یا نخواهند کرد؟

پیش از اجلاس امنیتی «گفتگوی شانگری-لا» در سنگاپور، گمانه زنی های زیادی در مورد دیدار احتمالی لوید آستین وزیر دفاع ایالات متحده و همتای چینی اش لی شانگفو متمرکز بود.

هر دو از رهبران دفاعی جهانی هستند که در این شهر-دولت گرد هم می آیند تا در مورد مهم ترین چالش های امنیتی در آسیا گفتگو کنند.

اواخر روز دوشنبه، چین حضور وزیر دفاع خود در این مجمع را تأیید کرد، تقریباً در همان زمان که پنتاگون گفت چین درخواست ایالات متحده برای ملاقات بین دو روسای دفاع را رد کرده است.

روابط بین پکن و واشنگتن زمانی که نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا در آن زمان، در ماه اوت از تایوان بازدید کرد، به رغم هشدارهای چین به ایالات متحده برای احترام به تعهد خود به اصل “چین واحد” به پایین ترین سطح خود رسید.

در اوایل سال جاری، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، سفر خود به پکن را به تعویق انداخت، زیرا واشنگتن آنچه را که به عنوان یک بالون نظارتی احتمالی در سواحل کارولینای جنوبی توصیف کرد، سرنگون کرد. چین اصرار داشت که این بالون برای جاسوسی در نظر گرفته نشده است.

درو تامپسون، یکی از مقامات دفاعی سابق ایالات متحده که اکنون یک پژوهشگر ارشد مدعو در مدرسه سیاست عمومی لی کوان یو در سنگاپور است، گفت: «با توجه به تیرگی روابط در حال حاضر، هیچ ملاقاتی برای من وجود ندارد.

هر ملاقاتی بین آستین و لی به دیگر کشورهای منطقه اطمینان می دهد، اما من فکر نمی کنم که پویایی امنیتی یا پتانسیل بی ثباتی را تغییر دهد.»

نگرانی‌های منطقه‌ای اخیراً با اعلام پنتاگون تاکید شد که یک جت جنگنده چینی در اواخر هفته گذشته “مانور تهاجمی غیر ضروری” را علیه یک هواپیمای شناسایی آمریکایی در دریای چین جنوبی انجام داد.

تحت رهبری رئیس جمهور شی جین پینگ، چین در صحنه جهانی، به ویژه در ادعاهای تاریخی خود بر سر تایوان و دریای چین جنوبی، رفتاری جنگ طلب تر کرده است. دومی یک آبراه استراتژیک غنی از منابعی مانند نفت و گاز است.

دست‌کم در دهه گذشته، این نقطه عطف در آسیا-اقیانوسیه بوده است، زیرا چین با نفوذ اقتصادی رو به رشد خود و تقویت نفوذ جهانی خود، قاطع‌تر شده است. برونئی، اندونزی، مالزی، فیلیپین، تایوان و ویتنام نیز ادعاهای رقابتی در مورد بخش‌هایی از این آبراه که یک مسیر تجاری حیاتی است، دارند.

چین هائو هوانگ، نویسنده کتاب “قدرت و خویشتن داری در ظهور چین” و دانشیار علوم سیاسی در کالج Yale-NUS در سنگاپور، گفت: “ما در یک نوع معضل امنیتی در منطقه گرفتار شده ایم.”

ممکن است برخی کشورها برای جلوگیری از هر گونه تهدیدی که از سوی چین سرچشمه می‌گیرد، سعی در تقویت توان دفاعی خود داشته باشند، اما چین این افزایش دفاعی را به عنوان یک توهین تعبیر می‌کند و آنها نیز به نوبه خود پیشرفت‌های نظامی خود را مضاعف و تسریع می‌کنند.» او اضافه کرد.

وزارت خارجه چین بلافاصله به درخواست CNBC برای اظهار نظر پاسخ نداد.

وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین، در یک نشست مطبوعاتی معمولی در 19 مه گفت که چین ذائقه “زور و زورگویی” را در پاسخ به سوالی درباره سیاست خارجی ایالات متحده ندارد. ما همیشه موضع صریح علیه هژمونی، یکجانبه گرایی و دیپلماسی اجباری اتخاذ کرده ایم.»

در حال حاضر، چین قرار است هزینه های دفاعی خود را در سال جاری 7.2 درصد افزایش دهد و به 1.56 تریلیون یوان چین (220 میلیارد دلار) برساند که سریع ترین سرعت افزایش سالانه آن در چهار سال گذشته است.

هوانگ افزود: «این نوع پویایی واکنش کنشی در واقع باعث نگرانی زیادی می‌شود و در واقع تنش‌ها را افزایش می‌دهد که با کمبود اعتماد و گفتگو ترکیب می‌شود».

گفتگوی شانگری لا که توسط مؤسسه بین المللی مطالعات استراتژیک سازماندهی شده است و اکنون در بیستمین دوره خود قرار دارد، به کشورها فرصتی برای مشارکت در گفت و گو ارائه می دهد. این انجمن معمولاً با انبوهی از جلسات دوجانبه و چند جانبه در حاشیه برنامه اصلی مشخص می شود.

آنتونی آلبانیز، نخست وزیر استرالیا، سخنرانی اصلی امسال را روز جمعه ایراد خواهد کرد.

تامپسون از مدرسه LKY گفت: “آنچه می بینید ظهور یک معماری امنیتی منطقه ای است.” منطقه واقعاً با منافع مشترک در امنیت و ثبات منطقه در حال جمع شدن است.»

این موضوع با طیف وسیعی از ابتکارات دوجانبه و چندجانبه که در چند سال اخیر ظهور کرده است، از جمله توافقنامه استراتژیک جدید بین ویتنام و فیلیپین، بهبود روابط بین ژاپن و کره جنوبی و از سرگیری گفتگوهای امنیتی چهارجانبه بین استرالیا و ژاپن تأکید می کند. ، هند و ایالات متحده

تامپسون افزود: «چین در صورت تمایل، این گزینه را دارد که بخشی از این امر باشد. اما پکن باید به طور موثر رویکرد خود را تغییر دهد و تأثیر سیاست‌های قهری در قبال همسایگان خود، چه فشار نظامی به تایوان، اجبار اقتصادی علیه کره و ژاپن، یا صرفاً عدم به رسمیت شناختن قوانین بین‌المللی را در نظر بگیرد.

فرصت های آینده شامل نشست رهبران گروه 20 در دهلی نو در سپتامبر و نشست رهبران همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه در سانفرانسیسکو در نوامبر است.

تا آن زمان، شبح این ابرقدرت‌های متخاصم احتمالاً همه ملت‌های دیگر را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

هوانگ از Yale-NUS گفت: «ایالات متحده تلاش خواهد کرد تا با اتکای فزاینده به مزیت‌ها و قابلیت‌های نظامی‌اش، نقش و نفوذ خود را افزایش دهد، زیرا نگران از دست دادن موقعیت ابرقدرت خود است.»

او افزود: «اما از آسیا، اولویت ها ممکن است متفاوت باشد. «کشورهای منطقه به جای شرکت در یک مسابقه تسلیحاتی همه جانبه، به چین واکنش عملی نشان می دهند و با آن برخورد می کنند، زیرا آنها در نزدیکی جغرافیایی قرار دارند و اغلب نمی توانند لفاظی های سخت یا رویکردهای مهار مانندی را اتخاذ کنند که بر توانایی های نظامی تأکید دارد. “

او گفت که مهمترین چیز برای ثبات منطقه تضمین دسترسی مداوم به تجارت و توسعه اقتصادی است.

هوانگ افزود: «بنابراین، با رویکردهای سیاست خارجی ایالات متحده که تمایل زیادی به تأکید بیش از حد بر بازدارندگی نظامی یا امنیتی به عنوان پاسخ پیش‌فرض به ظهور چین دارند، ارتباط کمی وجود دارد».

—اولین چنگ از CNBC در این مقاله مشارکت داشت.